سه‌شنبه، دی ۲۶

کلمه های دونفره

کلمه های دونفره

هر رابطه‌ای ادبيات خاص خودشو داره. تو هر دوستی دو نفره‌ای، بعد از يه مدت يه سری کلمه‌ها اختراع می‌شه. کلماتی که بچه‌های
اون رابطه‌هه‌ن. فقط همون دو نفر می‌تونن معنی‌شو بفهمن. من دوست دارم اين کلمه‌ها رو، کلمه‌های دو نفره رو. اين يعنی که رابطه‌هه خلاقه. رابطه‌هه عميقه. زياد سالشه، نه از لحاظ زمانی‌ها، از لحاظ نوع رابطه. رابطه‌ی بچه‌دار يعنی که اين مدل دوستيه کاملن ساخته‌ی دست شما دو نفره و چندتا بچه دارين که خود خودتون به دنيا آوردينشون. يعنی که يه چيز مشترک دو نفره دارين که لزوما نفر سومی نمی‌تونه ازش سر دربياره يا براش جالب باشه.
اما بعضی رابطه‌ها هم هستن که علی‌رغم طولانيتشون، بی‌کلمه می‌مونن. يا اگرم کلمه داشته باشن، عاريه‌اين. محصول مشترک هر دو نفر نيستن. اين‌جور رابطه‌ها نه که بد باشنا، نه، ولی از قيافه‌شون معلومه که آدماش اشتباهی افتادن تو رابطه‌هه. معلومه که آدماش به درد داشتن يه رابطه‌ی خاص نمی‌خورن، بنابراين بهتره تو فاز رابطه‌ی عام باقی بمونن!
بعضی رابطه‌ها هم هستن که از اساس ادبياتشون کلمات دو نفره‌ن! يعنی اصولن جمله‌ی فعل و فاعل داری توشن به چشم نمی‌خوره. اين مدل روابط درجه‌ی هات بودنوشن بالاست، اما زود عرق می‌کنن!!


آیدا
*


*وبلاگش همیشه از خوندنی ترین وبلاگها بوده برام...وقتی وبلاگ اولیشو بست آدرس وبلاگ دوم رو یکی از خواننده هام برام فرستاد و لینک وبلاگ سومیشو از توی وبلاگ فروغ پیدا کردم...امروز توی لینکای نازلی باز دوباره پیداش کردم...هنوز هم به سبک آیدایی خودش مینویسه...سبکی که خیلی ها تقلیدش کردن...تو وبلاگش نوشته میخواد کماکان ناشناس بمونه برای همین بهش لینک نمیدم اما اسمشو مینویسم که کپی رایتش یا بقول خودش کپی لفتش رو رعایت کرده باشم:)

هیچ نظری موجود نیست:

بايگانی وبلاگ