خودمونی

تمام ديوارها ملوث شده، هيچ ديواري پاکيزه نيست، باجه هاي تلفن همگاني، تيرهاي چراغ برق، روي در خانه ي مردم، بر ايوان ها، همه جا پوشيده از تصوير چهره هاي ناشناس است. نمي شناسم شان، و آنهايي را که مي شناسم، چهره شان شاخم مي زند. مي خواهم فرار کنم. شهر شده تونل وحشت، من کي وارد تونل وحشت شده بودم؟...عباس معروفي